متولد ماه مهر

اعتقاد به جهان پس از مرگ حداقل برای ما قشر ضعیف یا متوسط رو به ضعیف این لطف رو داشته که حس کنیم رنج هایی که برای ادامه دادن زندگی تحمل کردیم بیهوده نبوده و یه جایی قراره به نداشته هامون برسیم.جایی به نام بهشت.

فکر میکنم خدا ننشسته با رنج های ما همدردی کنه؛ ما نهایتا بخش ناچیزی از نظم کائناتیم و جزئی از کل هستیم ؛ کلی که ازش بی خبریم. دیشب که اینا رو گفتم بهم گفت تو با این افکارت چرا چادر سر میکنی؟ ربط حرفم رو با جوابش نفهمیدم.

استادِ شبهای روشن چی میگفت؟

آدم بیشتر از دو کلمه میتونه با خودش حرف بزنه؛ خودشم بهتر میتونه بفهمه.

یه چیزی در همین مایه ها.

ترنم چای شیرین صبحانه ست...

یه تکه کلام جدید یاد گرفته هروقت حس میکنه یکی داره بداخلاقی میکنه میگه " بی اخلاقی نکن "

یه غزل حافظ رو هم از حفظ میتونه بخونه. معلومه که دلم پر از شوق میشه وقتی به ایشون فکر میکنم.

گفت این آدم باعث شکسته شدن خیلی از حرمت ها شد.خطاش رو که یادمون نمیره.

خودمو قورت دادم نگفتم حضرت پروردگار چون شما به مقام خدایی رسیدی و هرکس به شما خطاهاتون رو یادآور بشه فاقد شعور هست و حکمت کارهای شما رو فهم نمیکنه کل تقصیر رو متوجه " این آدم" دونستیم و شما سیاوشی شدی که به سلامت از آتش گذشته وگرنه اون که مستحق سوختن بود تو بودی نه ایشون.

چرا وقتی در برابر اشتباهشون سکوت میکنیم باور میکنن خطایی نکردن؟!